Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2008

ΑΛΙΚΗ ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗ






Είδα σε ένα μπλογκ αφιέρωμα στην Τζένη Καρέζη και μου άρεσε πολύ η ιδέα..
είπα θα το κάνω και εγώ
Ήρθα λοιπόν στο μπλογκ μου και πάνω που πάω να γράψω Τζένη Καρέζη μούρχεται και η Μελίνα και η Λαμπέτη...
Στάθηκα και σκέφτηκα ποια να βάλω,
προσπάθησα να θυμηθώ τι σημαίνουν για μένα.
Πολύ μεγάλα ονόματα!
Πολύ σπουδαίες γυναίκες!
Αλλά με ποια μεγάλωσα;
Ποια λάτρευα μικρή και έκλαιγα όταν δε με άφηνε Σαββατόβραδο η μαμά μου να δω την ελληνική ταινία της εβδομάδας ,γιατί έπρεπε να κοιμηθώ νωρίς;
Όχι δεν ήταν αυτές οι μεγάλες κυρίες.
Αυτές ήρθαν αργότερα στη ζωή μου και την τάραξαν.
Αυτή που με έκανε τότε να κλαίω , να ονειρεύομαι,ακόμη και να τη μιμούμαι ίσως ...ήταν η γλυκιά -ξανθιά γατούλα με τη στολή του ναύτη και με την περούκα του πίπη
που μετά τα 18 μου περίπου, την αμφισβήτησα και την περιφρόνησα σχεδόν και ότι καλό και να έλεγα για αυτήν πλέον θα συνοδευόταν από ένα "ήταν" ή από ένα "αλλά"
μέχρι τότε όμως έζησα τόσο παραμυθένια μαζί της...
γέλασα με την καρδιά μου!
αγάπησα κάθε σκέρτσο της και τρελαινόμουν με όλες τις ατάκες της, με τη φωνή της,
γενικά με όλη της την τσαχπινιά...
το όνομα της;
Αλίκη Βουγιουκλάκη !!
Πω πω! το λέω τώρα και σχεδόν μούρχεται να πω ..."μα τι λέω;"
Σχεδόν μούρχεται να αρνηθώ τη σχέση μου μαζί της... αλλά θάμουν ψεύτρα... και δεν είμαι.
Ναι ήταν η Αλίκη Βουγιουκλάκη..
Η Αλίκη μου και ο Δημήτρης της...
λέω η Αλίκη μου και μουρχεται συγκίνηση...
θεέ μου πόσο την αγαπούσα!
Τι γλυκό κοριτσάκι που ήμουν!
Πόση αθωότητα!
Και δεν ήμουν η μόνη...
Ήμασταν ολόκληρος στρατός από κοριτσάκια που ψήφιζαν δαγκωτό Αλίκη Βουγιουκλάκη πολύ πριν καταλάβουμε τι εστι ψήφος!
Και αυτό ήταν μια πραγματικότητα στη ζωή της Αλίκης σε όλα της τα χρόνια μέχρι το τέλος.
ήταν για όλες μας η ζωντανή πριγκίπισσα των παραμυθιών. ήταν τόσο κοντά στην παιδική μας ψυχολογία που νομίζαμε ότι από όλους του μεγάλους μόνο αυτή μας καταλάβαινε και μας έδινε αυτό που θέλαμε. να πιστέψουμε στα παραμύθια! που έτσι και αλλιώς τα πιστεύαμε...!!!
ήταν υπέροχο!
πόση ευτυχία μας έδινε!
Αχ εκείνη η Αλίκη στο ναυτικό....
μα πόσες φορές την είδαμε; είχα την αίσθηση ότι τη βάζαν κάθε τρίμηνο...σαν δωράκι με το τέλος του σχολικού τριμήνου...
τράβα μπρος
και όσα έρθουν και όσα πάνε
τράβα μπρος
και του κεφαλιού σου κανε
τράβα μπρος
και μη σε μέλει
θάρρος η ζωή μας θέλει
και είναι πάντοτε ωραία
η ελπίδα για παρέα
:)
τι γλύκα!
τι χαμόγελο!
τι τσαχπινιά!
και ο Δημήτρης γκριμάτσες δίπλα στη σκάλα του πλοίου.."αχ τι τρελοκόριτσο έχω εγώ!"
με το γλυκό χαμόγελο "κάτω από το μουστάκι του"
Τι έρωτας!!!

7 σχόλια:

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Συμφωνώ σ΄αυτά που λες.
Το "μεγάλο μυστικό " τις επιτυχίας τις Αλίκης ήταν που άρεσε στις γυναίκες.
Δεν ήταν η σεξοβόμβα Ζωή Λάσκαρη αλλά η γλυκιά ναζιάρα που στους άντρες ξυπνούσε αισθήματα να την ερωτευτούν και στις γυναίκες να γίνει φίλη τους σε μια χαρούμενη παρέα.

Και εγώ μαζί της μεγάλωσα ...

καλό Σ/Κ

maria είπε...

Σευχαριστώ Κωσταντίνε μου...
Ναι μαζί της μεγαλώσαμε...
Βέβαια όλο αυτό με τη θερμή υποστήριξη του κυβερνών κόμματος και του Φίνου που της έκανε τις ταινίες, θυμάμαι που έλεγε η Αλίκη οτι ειχε μαζι του φάδερ-κόμπλεξ.
Αλλά το αποτέλεσμα μετράει...
Είχα όμως και το παράπονο πάντα οτι δεν έβαζαν πολυ την τζένη...βλέπεις υποστήριζε λάθος κόμμα σε ευαίσθητα χρόνια

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Μαρία, τρυφερό αφιέρωμα, τρυφερή αναπόλυση στα χρόνια της αθωότητας.
Ανταποδίδοντας την επίσκεψη, βρέθηκα σ'εναν τόπο που με γύρισε πίσω. Και μου έκανε καλό. Χαλάρωσα λίγο.
Σ'ευχαριστώ.

AATON είπε...

Απορώ τι σας άρεσε στην Μελίνα Μερκούρη..
Η ομορφιά της;
Η φωνή της;
Η υποκριτική αξία της;
Η υποκρισία της σαν πολιτικός;

Πραγματικά, δεν μπορώ άλλο...μερικά με τρελαίνουν..

maria είπε...

ΑΑΤΟΝ;;;!!!
ναι ε;
χμμμμ νομιζα οτι ολοι τη γουστάρουν τη Mελίνα...
οκ.
λοιπόν τι μαρεσει στη μελίνα;... ναι τη βρισκω γοητευτικοτατη-γυναικα! μάρεσε το βλέμμα της η φωνή της που ήταν παλικαρίσια
και μου άρεσε που τόσο εντονη προσωπικότητα χρισημοποίησε τη φήμη και το μυαλό της για να μας εεε τουλάχιστον καλοδιαφημίσει στο εξωτερικό...

evantik είπε...

και γω με την Αλίκη μεγάλωσα!όπως και εσείς,είναι λατρεία! καλές και οι άλλες που αναφέρατε αλλά στην δική μου ψυχολογία η Αλίκη είναι μία!και δεν μοιάζει με καμία!αλλά και καμιά δεν μπορεί!"εγώ πάντος πήρα και Δημήτρη",έτσι δε λέγαμε τότε όταν ήμασταν μικρές;ο άντρας μου λέγετε Δημήτρης,σύμτωση;

Elementstv είπε...

Η Αλικη μας εκανε να πιστευουμε στα παραμυθια.Μακαρι και σημερα να υπηρχε μια παρομοια νεραιδα,αλλα νομιζω οτι ειναι πολυ δυσκολο.Οσο για την αρνηση σου ως προς το προσωπο της,μην ανησυχεις ολοι λιγο πολυ το κανουν και αυτο διοτι νομιζουμε οτι το αναλαφρο δεν συνδυαζεται με το ποιοτικο.